ماده ۱- در این آیین‌نامه، منظور از قانون، قانون دیوان محاسبات کشور مصوب یازدهم بهمن ماه یک هزار و سیصد و شصت و یک و اصلاحات بعدی آن و منظور از دیوان، دیوان محاسبات کشور و منظور از دستگاه‌ها، دستگاه‌های موضوع تبصره ماده(۲) قانون دیوان محاسبات کشور می‌باشد.
ماده ۲- دیوان می‌تواند در اجرای وظایف و اختیارات خود حسب مورد انواع رسیدگی، بررسی و حسابرسی از جمله حسابرسی مالی، رعایت و عملکرد آن را انجام دهد.
ماده ۳- وظایف حسابرسی باید در چارچوب قوانین و استانداردهای حسابرسی مربوط که توسط مراجع ذیربط رسمی و قانونی تدوین و منظور شده یا می‌شود، صورت پذیرد. تبصره – مادام که تمام یا بخشی از استانداردهای موضوع این آیین‌نامه تدوین و منتشر نشده‌اند، نحوه عمل حسابرسی بر اساس ضوابطی است که به تصویب رئیس کل دیوان محاسبات کشور خواهد رسید.
ماده ۴- گواهی صورتحساب‌های موضوع ماده (۹۵) قانون محاسبات عمومی کشور با رعایت ضوابط، مقررات و استانداردهای لازم‌الاجرا پس از بررسی، رسیدگی و حسابرسی دیوان مطابق دستوالعمل‌های مربوط خواهد بود.
ماده ۵- کنترل کیفیت حسابرسی که به منظور حفظ، ارتقاء و اطمینان‌بخشی و اعتباردهی صورت می‌پذیرد بایستی به نحوی باشد که فرآیند حسابرسی از جمله گزارش‌ها و اطلاعات مبتنی بر آن را در بر گیرد.
ماده ۶- گزارش تفریغ بودجه بر اساس نتایج حسابرسی یا رسیدگی به حساب‌ها و مدارک وفق دستورالعمل‌های مربوط تهیه و تنظیم می‌گردد. گزارش مزبور به انضمام نظرات دیوان به مجلس شورای اسلامی تسلیم می‌شود.
ماده ۷- در اجرای ماده(۱) قانون، دیوان می‌تواند نسبت به تقویت رویکرد پیشگیرانه در امر کنترل و نظارت مستمر اقدام نماید.
ماده ۸- دیوان مکلف است با استقرار سامانه نظارت الکترونیکی، به منظور کاهش هزینه‌های حسابرسی، اقدام به موقع و کارآمد، امکان نظارت روزآمد را فراهم نماید. کلیه دستگاه‌ها مکلفند در اجرای ماده (۳۹) قانون، اسناد و هرگونه مدارک و اطلاعات درخواستی را از طریق سامانه مذکور در اختیار دیوان قرار دهند.
ماده ۹- کلیه دستورالعمل‌ها و استانداردهای مورد نیاز این آیین‌نامه توسط واحدهای ذیربط دیوان تهیه و به تصویب هیات عمومی دیوان محاسبات کشور خواهد رسید.