عیوبى که بخاطر آن مىتوان عقد را بر هم زد
مسئله ۱۹۳۳- اگر مرد بعد از عقد بفهمد که زن یکى از این هفت عیب را دارد و این عیبها قبل از عقد بوده، مىتواند عقد را به هم بزند و بدون طلاق از او جدا شود:
اوّل: دیوانگى.
دّوم: مرض خوره.
سوّم: مرض بَرَص.
چهارم: کورى.
پنجم: شل بودن به طورى که معلوم باشد.
ششم: افضا شده یعنى راه بول و حیض یا راه حیض و غائط او یکى شده باشد.
هفتم: گوشت یا استخوان یا غدّهاى در فرج او باشد که مانع نزدیکى شود.
مسئله ۱۹۳۴- اگر زن بعد از عقد بفهمد که شوهر او دیوانه است یا آلت مردى ندارد یا عِنّین است و نمىتواند نزدیکى نماید یا تخمهاى او را کشیدهاند، در صورتى که این عیبها قبل از عقد بوده، مىتواند عقد را به هم بزند و بدون طلاق از او جدا شود.
مسئله ۱۹۳۵- اگر یکى از عیبهایى که گفته شد در مرد یا زن بعد از عقد پیدا شود مىتواند با طلاق یا مراجعه به حاکم شرع از هم جدا شوند و بدون طلاق نمىتوانند از هم جدا شوند.
مسئله ۱۹۳۶- اگر مرد یا زن، به واسطه یکى از عیبهایى که در مسائل پیش گفته شد، عقد را به هم بزند باید بدون طلاق از هم جدا شوند.
مسئله ۱۹۳۷- اگر به واسطه آنکه مرد عنّین است و نمىتواند وطى و نزدیکى کند، زن عقد را به هم بزند، شوهر باید نصف مهر را بدهد، ولى اگر به واسطه یکى از عیبهاى دیگرى که گفته شد، مرد یا زن عقد را به هم بزند، چنانچه مرد با زن نزدیکى نکرده باشد، چیزى بر او نیست، و اگر نزدیکى کرده، باید تمام مهر را بدهد.